کد مطلب:298672 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:114
بازگشت به مدینه
در اینكه آیا اهل بیت چند روز در شام توقف كردند، و آیا در مراجعت به مدینه به كربلا آمدند یا نه روایات مختلفی نقل شده و به طور یقین در هیچ كدام از این دو موضوع نمی توان اظهار عقیده كرد و دلیل معتبری هم در دست نیست، و بخصوص در مورد آمدن اهل بیت به كربلا و زیارت آنان در اربعین و برخورد آنان با جابر بن عبدالله در سر قبر حضرت اباعبدالله الحسین (ع) كه بر فرض صحت این نقل بعضی احتمال داده اند در مراجعت از شام و در اربعین سال بعد بوده و احتمالات دیگری كه فعلا جای ذكر آنها نیست و ان شاءالله در جای خود مذكور خواهد شد.
و به طور مسلم اگر چنین ماجرایی اتفاق افتاده باشد طبعا قبایل اطراف نیز باخبر شده و در آنجا اجتماع كرده و اگر زینب (ع) نیز همراه آنان آمده باشد باز هم این فرصت به دست بانوی بزرگوار ما آمده تا بر روی تربت برادر و بر سر قبر آن شهید جاویدان، درد دلهای خود و مظالم دستگاه یزید و جیره خواران كثیف او را برملا كند، و بذر انقلاب را در همان سرزمین كه با كمال قساوت و بیرحمی عزیزانش را به خاك و خون كشیدند بیفشاند، و شاعر پارسی زبان، اختر طوسی، زبان حالی برای آن مظلومه سروده است.
پس از تو جان برادر چه رنجها كه كشیدم
چه شهرها كه نگشتم چه كوچه ها كه ندیدم
بسخت جانی خود این قدر نبود گمانم
كه بی تو زنده به شام بلا و كوفه رسیدم
برون نمود در آن دم چه شمر پیرهنت را
به تن ز پنجه ی غم جامه هر زمان بدریدم
چه ماه چهارده دیدم سر تو را به سر نی
هلال وار زبار مصیبت تو خمیدم
ز تازیانه و طعن سنان و طعنه ی دشمن
دگر ز زندگی خویش گشت قطع امیدم
و هنگام ورود به مدینه نیز همین فرصت به دست آمده، اما در اینجا دیگر احساسات قلبی وی با دیدن در و دیوار شهر مدینه تحریك می شود و به یاد آن روزی می افتد كه از این شهر در همراهی برادران و برادرزادگان و فرزندان خود بیرون رفته و اكنون با یتیمان و داغدیدگان آنان بدانجا بازمی گردد، و دیدن آن منظره برای دختر علی (ع) بسیار ناگوار و رقت بار بود بخصوص هنگامی كه نزدیكان و خویشان نزدیك به استقبال او آمده و با او روبرو می شدند.
به هر ترتیب با ورود اهل بیت به مدینه شهر به صورت یكپارچه ماتم و عزا و شیون درآمد و هر روز كه از ورود آنان به شهر می گذشت گویا مصیبت تازه تر می شد و زمینه ی تازه ای برای انقلاب بر ضد حكومت مركزی شام فراهم می گردید تا همان گونه كه می دانیم و در تاریخ ثبت شده پس از گذشت یكی دو سال شهر مدینه بر ضد بنی امیه و یزید قیام كرد و منجر به واقعه ی حره گردید، و تدریجا در شهرهای دیگر نیز چون مكه و كوفه پرچم مخالفت با یزید برافراشته شد و شهرهای مزبور از دست یزید خارج شد و چهار سال یا قدری بیشتر طول نكشید كه شر این خاندان كثیف یعنی فرزندان ابوسفیان از سر مسلمانان دور شد و حكومت به بنی مروان منتقل گردید.
و به طور قطع اگر حضرت زینب (س) به مدینه آمده باشد، در انجام این خدمت بزرگ سهم به سزایی داد و به همین نسبت به گردن مسلمانان جهان برای همیشه حق بزرگی را داراست، وگرنه مسلم بود اگر یزید فرصتی پیدا می كرد و می توانست، آثار اسلام را بكلی از بین می برد.
در تاریخ وفات حضرت زینب (س) اختلافی به چشم می خورد و مشهور آن است
كه وفات آن بانوی معظمه در شب یكشنبه چهاردهم ماه رجب سال 62 هجری اتفاق افتاد یعنی حدود یك سال و نیم پس از واقعه ی جانخراش كربلا و شهادت برادرش امام حسن (ع)، سلام الله و رضوانه و مغفرته علیها!